Aankondiging van een ommekeer

De nieuwe buurman zet een lege maxi-cosi achteloos op de achterbank van de auto. We groeten elkaar.

‘Hebben jullie een baby,’ vraag ik verbaasd.
‘Nee, nee, nog niet. We gaan zo naar het ziekenhuis.’

‘Oh.’ Ik zwaai naar hem en wens hem een mooie dag en loop verder. Het duurt even voordat tot me doordringt wat ik zag en wat daar staat te gebeuren… Over een paar minuten stapt zijn hoogzwangere buurvrouw in diezelfde auto, hij rijdt haar naar het ziekenhuis waar hij met de lege maxi-cosi in de ene en zijn vrouw aan de andere arm door de gangen van de kraamkliniek stapt of hij is naarstig op zoek gaat naar een werkende rolstoel als ze al weeën heeft. Als alles gaat zoals gewenst ligt de nieuwe wereldburger over enkele uren in het door paps zorgvuldig vastgesjorde zitje op de achterbank en mams zit — waarschijnlijk uitgeput — naast hem. Ze zijn vader en moeder geworden.  

Tegen de avond staat de auto op de oprit. 

De volgende dag vind ik een berichtje op de buurt-app: de baby is geboren. Iedereen gezond.